تفکیک پدیدار و ذات معقول: مسأله ای جدید و یا تقریری نو از مسأله ای کهن

یکی از مشهورترین عناصر فلسفة نظری کانت، عبارت است از تفکیک میان ساحت شناختنی و ساحت ناشناختنی. موضوع اصلی این نوشتار عبارت است از نشان دادن ویژگی هایی که تقریر کانت از چنین تفکیکی را از برداشت متقدمان و اسلاف وی جدا می­کند. در این راستا، ابتدا توصیف مختصری از این تفکیک به دست داده شده است. سپس سابقة تمایز میان ساحت شناختنی و ساحت ناشناختنی در نزد پاره ای از فلاسفه به اختصار مورد بررسی قرار گرفته است. نهایتاً نشان داده شده است که تقریر کانت از این تفکیک به واسطة دارا بودن پاره ای از خصوصیات، از تفکیک­های مشابه متمایز است.